هوشنگ کاوه : سینمای فرهنگی زمانی فرهنگی است که هدف فروش بلیت نباشد - کلوب فارسی

به گزارش روابط عمومی موزه سینما، زنده یاد هوشنگ کاوه مدیر سینما عصر نو با بیان اینکه متولد سال 1305 در تهران است، گفت: در سال 1325 زمانیکه در دارالفنون درس می خواندم پدرم فوت کرد و مجبور به ترک تحصیل شدم زیرا باید کار می کردم.

وی ادامه داد: در شهریورماه سال 1325 یک ماه از تاسیس وزارت کار گذشته بود که به وسیله یکی از دوستان در آنجا استخدام و در سال 1353 بازنشسته دولت شدم و کارمند بازنشسته وزارت فرهنگ و ارشاد هستم و از آنجا حقوق می گیرم.

کاوه با بیان اینکه فقط سالی یکبار در 15 بهمن ماه که جشن روز تاسیس دانشگاه بود به سینما می رفته است، گفت: چند سال از سینما رفتنم گذشته بود و یک دفعه این موضوع به ذهنم رسید که فیلم های خارجی تنها در صورت دوبله شدن می تواند مخاطب را جذب کند . در آن موقع استودیو سانترال در میدان انقلاب بود و در نزدیک آن سینمای شهر تماشا قرار داشت و زنده یاد مهندس کامرانی مغازه ای داشت که وسایل و تجهیزات برای دوبله از خارج آورده بود. من بر اساس سابقه ای که پیدا نموده بودم در آنجا مشغول بکار شدم و فیلم ها را دوبله می کردیم. یادم می آید فیلم علی بابا و چهل سارق بغداد تازه ساخته شده بود و در آن موقع خیلی هوادار داشت و ما آن را دوبله کردیم.

وی درباره سابقه خود به عنوان مدیر سینما یادآور شد: این نوع فعالیت ها علاقمندی من را به این حوزه بیشتر کرد و متوجه شدم که باید همین راه را پیش بگیرم و اولین سینمایی که دوستان برای من انتخاب کردند سینما جهان بود که دو هزار و دویست جایگاه داشت.

کاوه بعلاوه گفت: در آن سال ها چیزی در حدود 560 فیلم وارد می شد که برای همه آنها پروانه صادر می کردند و ما آنها را دوبله می کردیم. 120 فیلم فارسی هم ساخته می شد که عمده آنها بی محتوا بود و فقط چند فیلم خوب در بین آنها وجود داشت.

وی با بیان اینکه فیلم هایی هم از کشور ایتالیا وارد می شد، اضافه کرد: دولت(وقت) در سال 55 تصمیم گرفت از 42 کمپانی واردنماینده فیلم، 10 کمپانی از کشورهای دیگر فیلم وارد نمایند و در داخل کشور بین سایر کمپانی ها پخش نمایند که من مخالف اینکار بودم و همین امر باعث اعتراض گوینده ها شد .

این مدیر دوبلاژ ادامه داد: مخاطب عمده سینماها اساتید و دانشجوها بودند که همه آنها بلیت می خریدند و برای تماشا فیلم ها می آمدند. حتی گاهی می خواستیم آنها را مهمان کنیم قبول نمی کردند و می گفتند سینما برای ما اهمیت ویژه ای دارد.

کاوه با بیان اینکه سال های زیادی با حمید لولایی در یک سینما کار می کردند، گفت: ما حتی مخاطب کودک هم برای تماشا فیلم هایمان داشتیم و بعد از سالها که بزرگ شده بودند به سینما می آمدند و از من می پرسیدند که آنها را می شناسم و از خاطراتشان در زمان فیلم تماشا تعریف می کردند.

وی با اشاره به دوستی خود با محمدرضا اصلانی نیز گفت: با محمدرضا اصلانی ساعت ها مصاحبه می کردیم که چگونه به موضوعات فرهنگی و مشخصا سینما و سینماداری بپردازیم و در این زمینه اصلانی فوق العاده به من محبت کرد.

کاوه ادامه داد: متاسفانه سینماهای لاله زار دیگر تماشاچی ندارد و امروز بیشتر برای خرید وسایل برقی به آنجا می فرایند. یک روزی فاصله بین میدان ولیعصر تا زرتشت هم به همین شکل می گردد و سه سینمایی که در این حدفاصل قرار دارند همین شرایط را پیدا می نمایند. من معتقدم باید کسانی برای مدیریت سالن های سینماها قرار داده شوند که با سینماداری آشنا باشند.

وی با بیان اینکه مخاطب فقط برای فیلم تماشا باید به سینما بیاید، گفت: سیاست های سینمایی ما براساس قوانین کشورمان است و باید راه درستی را در این زمینه پیش بگیریم. سینمای فرهنگی زمانی فرهنگی است که هدف سینما فروش بلیت نباشد. خوشبختانه هنوز هم افرادی وجود دارند که به سینمای فرهنگی می فرایند و جا رزرو می نمایند تا فیلم مورد نظرشان را در سینمایی که دوست دارند ببیند.

این مدیر پیشکسوت سینما معتقد است: توجه به این نکته مهم است که بدانیم سینما جایی برای رهگذران نیست و جاهایی که مرکز خرید است محل مناسبی برای قرارگرفتن سینما نیست. من معتقدم سینما با دادن خدمات فرهنگی به افراد فرهنگی عادت می دهد که کدام فیلم فرهنگی را ببینند.

وی در خاتمه بیان داشت: آرزوی من این است که سینما در کشور ما یک وسیله ای کاملا فرهنگی باشد تا به ذات فرهنگی یک ملت یاری کند.

لازم به ذکر است، موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می داند نظرات و دیدگاه های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری نموده تا نسل های آینده با نگاه و جهت زندگی و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند