درباره هنرمندی که هاله تقدس را از هنر گرفت - کلوب فارسی

به گزارش خبرنگاران، اندی وارهول هنرمند آمریکایی است که به علت چاپ و نقاشی از اشیاء و اشخاص مشهور به معروفیت جهانی رسید. آوازه معروفیت وارهول به قدری بلند است که در ماه های گذشته نیز موزه هنرهای معاصر تهران با برگزاری نمایشگاهی 29 اثر از او را در معرض دید مخاطبان قرار داد.

گزارش حاضر شرحی از نکات مربوط به زندگی و کار این هنرمند که از سایت THE ART POST BLOG برداشته شده است.

فراوری انبوه آثار هنری

وارهول برای فراوری انبوه آثارش و انتشار آن ها در مقیاس وسیع، تکنیک معروفی را به عنوان چاپ روی صفحه ایجاد کرد.

ایده اصلی این بود که با تکثیر آثار هنری، مفهوم هاله هنر و مقدس بودن را به چالش بکشد. درست همان طرز فکری که در اندیشه متفکری مانند والتر بنیامین در مقاله معروف اثر هنری در عصر بازفراوری مکانیکی (نوشته شده در سال 1935) دیده می گردد.

اندی وارهول؛ پدر هنر پاپ

وارهول اشیاء معمولی و قهرمانان فرهنگ عامه آمریکا را به آثار هنری تبدیل کرد و در نتیجه آثار هنری را وارد روندهای بازار کرد. این هنرمند که کارش در دنیای مد و تبلیغات با همکاری در مجلات شروع شده بود، بر روی افراد مشهور تمرکز داشت.

هنر پاپ، هنری کمابیش یاغی و ضد ارزش های هنری آکادمیک بود که در میانه قرن بیستم پا گرفت. آثار اندی وارهول با وجود آنکه در زمان حیات او مخالفان بسیاری در میان منتقدان داشت محبوبیت عام زیادی کسب کرد و او را به یکی از جنجالی ترین شخصیت های هنری مبدل کرد.

به عبارتی با هنر پاپ که وارهول پدر آن شناخته می گردد، توجه نه بر واقعیت، بلکه بر اشیاء مدرن و اسطوره های مدرن، یعنی افراد مشهور متمرکز می گردد. درست مانند اثری که تصویر آن را در پایین تر مشاهده می کنید.

کارخانه اندی وارهول

اندی وارهول ایده کارگاه رنسانس را به دنیای هنری معاصر منتقل کرد. در واقع، وارهول the factory را تأسیس کرد، که یک استودیو ـ آتلیه بود. هنرمندان در این مکان با یکدیگر دیدار می کردند و آثار هنری را به روش مشترک، اما تحت راهنمایی او خلق می کردند.

این روش ایده خلق آثار هنری به تنهایی را زیر سوال برد و باعث شد تا نهایتا این مکان تبدیل به محلی برای اجتماع افراد مشهور، روشن فکران، موسیقی دانان و هنرمندان گردد.

آثار

معروف ترین آثار اندی وارهول، نقاشی های روی صفحه ابریشم که چهره مرلین مونرو را به تصویر می کشد، قوطی های سوپ کمپبل و مجموعه ای که به بطری های کوکاکولا اختصاص دارد، هستند.

یکی از ویژگی های آثار این هنرمند تکرار وقایع بزرگ در تابلوهایش است که این ویژگی در اثری که پایین تر مشاهده می کنید نیز قابل رویت است.

نقطه وصل اندی وارهول و موسیقی

در سال 1965 وارهول جلد آلبوم VELVET UNDERGROUND را طراحی کرد که شامل موز معروف بود. در واقع او نه تنها جلد آلبوم را طراحی کرد، بلکه آلبومی را فراوری کرد که تا به امروز یکی از برجسته ترین و تأثیرگذارترین آلبوم های موسیقی راک به شمار می رود.

همه جانبه بودن وارهول در هر زمینه هنری از موسیقی گرفته تا سینما اوج خلاق بودن او را در عرصه هنر نشان می دهد.

شاید بخش مهمی از اندیشه وارهول را بتوان در اشاراتی دانست که در کتاب فلسفه اندی وارهول به آن پرداخته است. وارهول در این کتاب می نویسد: چیز شگفت انگیز درباره آمریکا این است که سنتی را شروع نموده که در آن ثروتمندترین مشتریان دقیقاً همان چیزی را می خرند که فقیرترینشان می خرند. شما می توانید کوکاکولا را در تلویزیون ببینید و می دانید که رئیس جمهور کوکاکولا می خورد، الیزابت تیلور کوکاکولا می خورد، و فکر کنید، شما هم می توانید کوکاکولا بخورید. کوکا همان کوکاست و با هیچ مقداری از پول نمی توانید کوکایی بهتر از آنچه داشته باشید که یک ولگرد در گوشه ای می خورد. همه کوکاها یکسان هستند و همه آن ها خوب. این را الیزابت تایلور می داند، رئیس جمهور می داند، ولگرد می داند و شما هم می دانید.