ناسا محل سقوط ایستگاه فضایی بین المللی به زمین در سال 2031 را گفت - کلوب فارسی

در گزارش به روزرسانی شده ای که درباره فرایند گذار ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به کنگره آمریکا ارائه شده است، آژانس فضایی جزئیات خاتمه ایستگاه فضایی را که از سال 2000 میلادی به طور پیوسته میزبان خدمه بین المللی بوده، بیان کرده و درباره فعالیت های فضانوردان ناسا در مدار پایین زمین، پس از نابودی ایستگاه توضیح داده است.

فیل مک آلستر (Phil McAlister) مدیر فضای تجاری ناسا گفت: بخش خصوصی از نظر فنی و مالی با کمک ناسا قادر به توسعه و اجرای ایستگاه های تجاری در مدار پایین زمین است. ما مشتاقانه منتظر به اشتراک گذاشتن درس های آموخته شده و تجربیات عملیاتی خود با بخش خصوصی هستیم تا به آن ها در ایجاد مقاصد امن، قابل اعتماد و مقرون به صرفه در فضا کمک کنیم.

این گزارش به روز شده یک ماه پس از آن منتشر می شود که ناسا از تصمیم دولت بایدن برای افزای طول عمر ایستگاه از سال 2024 تا 2030 میلادی خبر داد. به گفته ناسا برای تمدید مأموریت تا این زمان، بخش آمریکایی ایستگاه فضایی حداقل باید از نظر سازه ای سالم باشد.

در همین حال، مقامات فضایی روسیه به ارزیابی عملکرد بخش روسی ایستگاه ادامه می دهند و توجه ویژه ای به نشت هوا در ماژول خدماتی زیوزدا (Zvezda) دارند. ناسا گفت که اعضای 15 کشور مشارکت کننده در ایستگاه فضایی با یکدیگر همکاری خواهند کرد تا اطمینان یابند که هیچ تهدیدی برای تمدید طولانی مدت مأموریت ISS وجود ندارد. در همین حال این آژانس تأکید دارد که ایستگاه نمی تواند برای همیشه دوام بیاورد.

در ماه دسامبر، ناسا در مجموع 415.6 میلیون دلار به سه تیم تجاری، به سرپرستی بلو اوریجین (Blue Origin) جف بزوس، نانورکس (Nanoracks) و نورثروپ گرامن (Northrop Grumman) برای آغاز کار روی مفاهیم ایستگاه های فضایی تجاری مناسب برای مدار پایین زمین (LEO) اهدا کرد.

با این وجود، شرکت آکسیوم اسپیس (Axiom Space) هم در حال ساخت یک ماژول تجاری برای ایستگاه فضایی بین المللی است که در نهایت قرار است به سکوی پرشی برای ساخت یک ایستگاه فضایی مستقل تبدیل شود. ناسا انتظار دارد که حداقل یک پروژه ایستگاه فضایی تجاری را در سال 2025 انتخاب کند تا برای مأموریت های آینده میزبان فضانوردان این آژانس باشد.

برخی از ماژول های ایستگاه فضایی می توانند برای تبدیل شدن به بخشی از دیگر ایستگاه های مداری، در طول فرآیند گذار از هم جدا شوند. این گزارش تازه، طرحی را برای انتقال عملیات به ایستگاه های نو و کاهش تدریجی مدار ماژول های به جای مانده ایستگاه در نیمه دوم دهه 2020 ارائه می کند که قرار است در سال 2030 به اوج خود برسد.

طبق طرح فعلی، ناسا از سه فضاپیما تدارکاتی پروگرس (Progress) روسیه می خواهد تا در حالی که برای یک عملیات کاهش مداری چند ماهه به ایستگاه متصل هستند، پیشرانه های خود را روشن کنند. در این عملیات شاید فضاپیماهای دیگر مانند کشتی باری سیگنوس (Cygnus) نورثروپ گرامن هم همکاری داشته باشند.

در ماه های اولیه عملیات خروج از مدار، یک خدمه در ایستگاه حضور خواهد داشت اما مراحل آخر پس از خروج آخرین خدمه در اواخر سال 2030 و از راه دور اجرا خواهد شد. طی این عملیات کنترل کننده های زمینی بازگشت ایستگاه فضایی را مدیریت می کنند تا آخرین فرو رفتن آتشین آن در جو در اوایل سال 2031 انجام شود و بر فراز یک گورستان فضاپیماها معروف به منطقه غیرمسکونی اقیانوس آرام جنوبی سقوط کند.

نقطه نمو (Point Nemo) که بین نیوزیلند و ساحل شیلی قرار گرفته است، حدود 2680 کیلومتر از نزدیک ترین خشکی دور است و هدف مناسبی برای ریزش زباله های فضایی خواهد بود. صدها فضاپیمای از کار افتاده، ازجمله ایستگاه فضایی میر روسیه، قبلا در این بخش دورافتاده اقیانوس آرام رها شده اند.

این گزارش تازه ناسا به روشنی نشان می دهد که پس از نابودی ایستگاه فضایی بین المللی، آژانس انتظار دارد یکی از مشتریان بسیار بخش خصوصی باشد که پروژه های تحقیقاتی، آموزشی، گردشگری و رسانه ای را در مدار پایین زمین دنبال می کنند.

تا اوایل دهه 2030 ناسا قصد دارد برای ادامه تحقیقات بنیادین ریزگرانشی، تحقیقات کاربردی زیست پزشکی و توسعه فناوری اکتشاف و ادامه پژوهش های انسانی در حال انجام، حداقل برای دو خدمه و احتمالا بیشتر در سال، در ایستگاه های تجاری مدار پایین زمین جا رزرو کند.

تا سال 2033 ناسا انتظار دارد به کمک گذار به عملیات تجاری مدار پایین زمین حدود 1.75 میلیارد دلار در سال صرفه جویی کند. این پس انداز احتمالا برای مأموریت های جاه طلبانه تری اختصاص داده خواهد شد که فضانوردان را فراتر از مدار زمین، به ماه و در نهایت به مریخ می فرستند.

عکس کاور: ایستگاه فضایی بین المللی در مدار پایین زمین

Credit: NASA

منبع: Science Alert