طنز و کنایه باعث افزایش خلاقیت می گردد - کلوب فارسی

معمولا همه آدم های شوخ طبع را دوست دارند. نگاه متفاوت این افراد به اتفاق ها و چیزهایی که در اطراف شان جریان دارد، با رگه هایی از طنز و نکته های خنده داری همراه است. وقتی یک جمع تا حدی خشک و جدی باشد، حرف زدن با طنز و کنایه می تواند به اصطلاح، یخ محیط را بشکند.

حد نگه داشتن در شوخی هم مهارتی هست که باید در کنار شوخ طبعی داشه باشیم. وقتی در محل کار که استرس و فشار وجود دارد، یکی از کارمندان با هوشمندی نکته های جالبی را در قالب طنز و کنایه مطرح می نماید، حس خوبی جریان پیدا می نماید. البته تمام این ها با توجه به روابط بین افراد و اندازه شوخی پذیری محیطی که در آن هستند بستگی دارد. مطلبی که بین یک گروه طنز بی اشکال تلقی می گردد، شاید از نظر یک شخص یا گروه دیگر توهین و بی ادبی محسوب گردد.

اما آن چه که در این جا مد نظر ماست، جنبه شوخ طبعی در اتمسفر محل کار است. بر خلاف تصور بیشتر مدیران، ثابت شده کارمندانی که قوه شوخی طبعی و طنز بالاتری دارند، افراد خلاق تری در مقایسه با بقیه هستند و بهتر از پس کارها بر می آیند.

یک تیم از دانشگاه هاروارد کلمبیا تحقیقی در این رابطه انجام دادند و در آن تاثیر شوخ طبعی را در کارکرد افراد سنجیدند.

در این آزمایش افراد داوطلب به سه گروه تقسیم شدند. سه محیط با زمینه گفت وگوی متفاوت (صادقانه، طنز و خنثا) در نظر گرفته شد و هر گروه در یکی از بحث ها درگیر شدند. سپس تمام افراد تحت یک تست خلاقیت قرار گرفتند. نتیجه نشان داد که بستر طنز درست مانند یک ورزش فکری عمل نموده و باعث شده بود که خلاقیت افراد، در مقایسه با کسانی که در یک جمع کنترل شده قرار داشتند، بیش تر گردد. شوخی و کنایه درست مانند یک کاتالیزور عمل نموده بود.

وقتی یک مساله به صورت طنز و کنایه بیان می گردد، در واقع یک فاصله روان شناختی (یک جور تضاد یا Gap) بین گوینده و مستمع مطلب شکل می گیرد. این فاصله باید با تفسیر درستی از سوی مستمع همراه باشد تا از آن نقل قول، سو برداشت نگردد. مطلبی که در قالب طنز و کنایه مطرح می گردد، یک ادبیات ظاهری دارد و یک معنای عمقی. برای فهمیدن دست مطلب، باید فکر را به کار انداخت و جوانب و حواشی را در نظر گرفت (مثلا این که آن مطلب به چه موضوعی ارجاع دارد یا از چه شباهت هایی به نفع قشنگ تر کردن موضوع استفاده می نماید). تمام این ها خلاقیت و قدرت درک موضوعات انتزاع را در انسان افزایش می دهد.

شوخی و طنز باید بین افرادی صورت بگیرد که از یک حداقل اعتمادی نسبت به هم برخوردار هستند.

نکته طنزآمیز را نمی توان و نباید هر جایی مطرح نمود. افرادی که در دامنه دورتری از اعتماد و صمیمیت با گوینده قرار دارند، احتمالا اشتباه برداشت می نمایند و احساس ناخوشایندی پیدا می نمایند.

درست است که شوخ طبعی برای ایجاد یک ارتباط موثر، مفید است ولی مکان، مخاطب و شدت آن باید تحت کنترل باشد.

منبع: Inc.com